สัปดาห์นี้เป็นวาระครบรอบ 120 ปีของ การสังหารหมู่ทางเชื้อชาติที่แอตแลนตา ปี 1906 (1906 Atlanta Race Massacre) ซึ่งเป็นเหตุการณ์ที่กลุ่มคนผิวขาวทำลายธุรกิจและชีวิตของผู้คนผิวดำ ในงาน SXSW เมื่อฤดูใบไม้ผลิที่ผ่านมา ผู้เขียนได้สัมผัสประวัติศาสตร์นี้ผ่านงานศิลปะติดตั้งที่ใช้เทคโนโลยี Augmented Reality (AR) บนโทรศัพท์มือถือ ขณะยืนอยู่บนทางเท้าใจกลางเมือง ผู้เขียนได้เห็นภาพโฮโลแกรมเสมือนจริงของนักแสดงที่สวมบทบาทเป็นนักข่าวผิวดำ Jesse Max Barber บรรยายถึงความรุนแรงที่เกิดขึ้น ควันไฟและความหวาดกลัวที่รับรู้ได้ทันทีนั้น เป็นความรู้สึกที่หนังสือหรือภาพยนตร์ไม่สามารถสื่อออกมาได้ นี่แสดงให้เห็นว่าสื่อสมจริง หากถูกใช้อย่างระมัดระวัง สามารถเปลี่ยน “ข้อเท็จจริงอันเย็นชา” ให้กลายเป็น “ประสบการณ์ที่รู้สึกได้”
เทคโนโลยีที่ไม่ใช่แค่เรื่องของความบันเทิง
เราอาจจะรู้สึกระแวงต่อเทคโนโลยีอย่างถูกต้องแล้ว เพราะอัลกอริทึมมักจะกระตุ้นความโกรธแค้นในตัวเรา และหน้าจอต่าง ๆ ก็กลืนกินเวลาว่างของเรา นักวิจารณ์เตือนว่าอุปกรณ์ VR จะล่อลวงเราให้โดดเดี่ยว แต่ถ้าเรามุ่งความสนใจไปที่อันตรายเพียงอย่างเดียว เราอาจพลาดอีกด้านหนึ่งของเรื่องราวไปได้หรือไม่?
เครื่องมือสมจริง เหล่านี้สามารถตัดผ่านเสียงรบกวนต่าง ๆ ชะลอให้เราหยุดคิด และเชื่อมโยงเราเข้ากับความจริงที่เราไม่สามารถสัมผัสได้จากหน้าจอธรรมดา ๆ
หลักฐานที่บ่งชี้ถึงพลังนี้กำลังเพิ่มขึ้นเรื่อย ๆ งานวิจัยพบว่า ผู้เข้าร่วมที่รับชมวิดีโอ 360 องศาที่จำลองความขัดแย้งรุนแรงระหว่างกลุ่ม จะลดแนวโน้มที่จะมองฝ่ายตรงข้ามเป็นปีศาจลง และเปิดใจประนีประนอมมากขึ้น นอกจากนี้ ในซีรีส์ VR เรื่อง The Messy Truth ที่ให้ผู้ชมสวมบทบาทในสถานการณ์จริง เช่น การถูกตรวจสอบเพราะเชื้อชาติ เจ้าหน้าที่ตำรวจที่ได้สัมผัสประสบการณ์เป็นวัยรุ่นผิวดำที่ถูกตำรวจเรียกให้หยุดรถ บอกว่าพวกเขามองโลกเปลี่ยนไป
การเปลี่ยน “สถิติ” ให้เป็น “เรื่องส่วนตัว”
โครงการเหล่านี้บ่งบอกถึงศักยภาพของสื่อสมจริงในการช่วยเราเรียกคืนความสนใจ และสร้างความเชื่อมโยงใหม่ในยุคที่เต็มไปด้วยความเท็จและความแตกแยก เมื่อคุณได้ สวมบทบาทเป็นมุมมองของคนอื่น—ไม่ว่าจะเป็นเด็กที่เป็นโรคสมาธิสั้น เกษตรกรในหิมาลัย หรือแม้แต่สปอร์ในเครือข่ายใยรา—ปัญหาที่เป็นนามธรรมก็จะกลายเป็นเรื่องส่วนตัว ในยุคที่ประเด็นการเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศถูกลดทอนเหลือเพียงตัวเลขสถิติ และการเหยียดเชื้อชาติเหลือเพียงสโลแกน การมีโอกาสได้ “รู้สึก” ถึงชีวิตของผู้อื่นเพียงไม่กี่นาที สามารถเป็น จุดเริ่มต้นของการเห็นอกเห็นใจและการลงมือปฏิบัติ ได้
เพื่อให้สื่อสมจริงสามารถบรรลุคำมั่นสัญญา เราต้องการมากกว่าแค่การทดลอง เราต้องการให้สถาบัน ศิลปิน และกลุ่มชุมชนต่าง ๆ นำเครื่องมือเหล่านี้ไปสร้างสรรค์อย่างรอบคอบ ด้วยเหตุนี้ ผู้เขียนจึงร่วมก่อตั้ง Agog ซึ่งเป็นสถาบันการกุศลที่มุ่งเน้นการใช้สื่อเกิดใหม่เพื่อบ่มเพาะความเห็นอกเห็นใจและการเชื่อมโยง
โครงการต่าง ๆ เช่น Kinfolk Tech ที่ใช้ AR เปิดเผยประวัติศาสตร์ที่ซ่อนอยู่ของคนผิวดำและผิวสีในพื้นที่สาธารณะ และกระตุ้นให้ผู้ใช้ 91% แชร์สิ่งที่พวกเขาเรียนรู้ แสดงให้เห็นถึงความเป็นไปได้ที่ยิ่งใหญ่ อย่างไรก็ตาม องค์กรไม่แสวงหาผลกำไรส่วนใหญ่ยังคงมองว่าเทคโนโลยี XR (Extended Reality) เป็นเรื่องที่มีค่าใช้จ่ายสูงหรือจัดการได้ยาก ในขณะเดียวกัน บริษัทเทคโนโลยียักษ์ใหญ่กำลังเร่งเดินหน้าอย่างรวดเร็ว (เช่น แว่น Ray-Ban Display ที่ใช้ AI ของ Meta และดีไซน์ “Liquid Glass” ของ Apple) หากกลุ่มที่ขับเคลื่อนด้วยภารกิจทางสังคมไม่เข้าร่วมวงสนทนานี้ ผู้เล่นเชิงพาณิชย์จะเข้ามาเป็นผู้กำหนดทิศทางทั้งหมด
เจตนาที่ดีคือยาแก้พิษ
ผู้เขียนเข้าใจถึงความสงสัย สื่อสมจริงอาจถูกใช้เพื่อบิดเบือนข้อมูล สร้างการเสพติด หรือสอดแนม อาจทำให้เราเฉื่อยชา หรือกระตุ้นแรงกระตุ้นที่ไม่ดีได้ ยาแก้พิษคือเจตนาที่ดี เราต้องถามตัวเองว่า: ประสบการณ์นี้เชื่อมโยงเรากลับสู่ความเป็นจริง หรือแทนที่มัน? มันส่งเสริมความเห็นอกเห็นใจ หรือทำให้ความทุกข์ทรมานกลายเป็นเรื่องหวือหวา? มันสร้างช่องทางใหม่ในการเข้าร่วม หรือผลักผู้คนไปสู่ขอบ? ตัวอย่างเช่น ฟีเจอร์ใหม่ในแว่นตาอัจฉริยะ เช่น คำบรรยายแบบเรียลไทม์สำหรับผู้ที่มีความบกพร่องทางการได้ยิน สามารถขยายการมีส่วนร่วมได้ ซึ่งเป็นแรงผลักดันที่เราสามารถต่อยอดได้
ในขณะที่ พิพิธภัณฑ์ National Center for Civil and Human Rights Museum ในแอตแลนตา เปิดให้เข้าชมอีกครั้ง และนำเสนอประสบการณ์ AR เกี่ยวกับการสังหารหมู่ในปี 1906 ในสัปดาห์นี้ เรามีทางเลือก เราจะปฏิบัติต่อเทคโนโลยีสมจริงในฐานะของเล่นเพื่อความบันเทิงอีกชิ้น หรือเราจะใช้มันเพื่อดึงความสนใจ ถ่ายทอดความจริง ชะลอให้เราหยุดคิด และสร้างความเชื่อมโยงข้ามความแตกแยก ผู้เขียนยังคงตื่นเต้นกับความเป็นไปได้เหล่านี้ ด้วยความอยากรู้อยากเห็นและความระมัดระวัง เราสามารถทำให้มั่นใจได้ว่าสื่อสมจริงจะไม่นำพาเราไปสู่โลกดิสโทเปีย แต่จะช่วยให้เราจินตนาการและสร้างความเป็นจริงที่ดีขึ้นได้
คุณคิดว่าการสัมผัสประสบการณ์ความรุนแรงทางประวัติศาสตร์ผ่าน AR/VR จะมีประสิทธิภาพในการสร้างการเปลี่ยนแปลงทางความคิดในระยะยาวได้มากกว่าการอ่านหนังสือหรือดูภาพยนตร์หรือไม่?
ข้อมูลจาก https://sea.mashable.com/